İlyas Yavuz
Bir şekilde Türkiye’deki kaotik ortamdan kurtularak Avrupa’ya gelen bazı arkadaşlar, geride kalanlara yaşanan haksızlıkların bu dünyada asla hesabının sorulmayacağını, yapanların yanına kâr kalacağını, herkesin kaçması (pardon, hicret etmesi) gerektiğini, (zira kendilerinin kaçmak suretiyle ne kadar isabetli bir karar verdiğini) söylüyor.
Türkiye’yi terk ederek başka ülkelerde özgürlük arayan
kişilere yönelik kendime aldığım bazı notlarım var. Bunları sizlerle paylaşmak
istiyorum.
1.Öncelikle adını koyalım siz gayet insani gerekçelerle ülkenizi terkedip uzaklara gittiniz. Kaçıp kaçmamak farklı zorluklar içeren kişisel bir tercihtir, artık herkes kendi tercihini yapacak kadar bilinçli olmak durumundadır. Verdiğiniz kararın gerekçelerini sizlere havale ediyorum. Geride kalanları ilgilendiren temel nokta, bu kararınızın geride kalanlara yansımaları.
2. “Haksızlıklar asla son bulmaz” yaklaşımı
dilenciye “hadi Allah versin” demenin başka bir şeklidir. Allah
kullarına tabii ki verir, ama senin elinden ama başkasının elinden. Bu
denklemin kilit taşı olarak senin rolün ne olacak, kendi kaderini nasıl
seçeceksin düşün. Haksızlıklar elbette son bulacak; sen kendi payına sadece
durup bekleyecek misin; yoksa en azından kalbinle buğz edebilecek misin
tercihini yap bakalım.
3. “Haksızlıklar asla son bulmaz, kaçıp kendimizi (yani
paçamızı) kurtaralım” tarzı korkak yaklaşımınla düşün bakalım, içeride
yada parası olmadığı için geride kalan mazlumlar için bir diyeceğin var mı?
“Allah mı kurtarsın?” diyeceksin? Amerikan filmlerindeki “biz
geride adam bırakmayız” sözüne denk bir düstur senin inancında, sosyal
terbiyende hiç mi yok?
4. Madem yok, madem o kadar içi boş bir bireysin, kendini kurtarıp ne yapacaksın? Bırak dünyadan bir “sen” eksik olsun. Demek ki bu dünyaya iyilik namına verecek bir şeyin yok. Demek ki sen büyük iddiaların küçük adamısın.
5. Bak kardeşim, bu dünya iyisiyle kötüsüyle öbür dünyanın
bir fragmanıdır. Yani deist değilsen Yaratıcının sistemi kurup geriye
çekildiğini sanmaman gerekir.
6. “Haksızlıklar asla son bulmaz” diye
düşünüyorsanız sizi ve herşeyi yaratan Tanrı’ya değil; kafanızın içinde kendi
yarattığınız tanrıya inanıyor ve kulluk ediyorsunuz demektir. Durum buysa
bırakın namazları, bozun oruçları.
7. “Haksızlıklara asla son vermeyecek” bir
Yaratıcıya neden hala ibadet ediyorsun? Haksızlıkları birilerinin yanına
bırakacak bir Tanrı senin ibadetlerinin karşılığını verir mi hiç? Sana düşecek
hurileri de bu zulümleri yapanlara verir; sana da ancak nuriler kalır.
8. Eyvah Eyvah… Sana mı düştü bu yük Sakarya.. diye inleyen şairi hiç düşünmedin mi?
9.Sen böyle devam etsen de, emin ol bir avuç kalmış o
Kanaryalardan biri gelir; gerekirse kanadında binbir başlı kartalı taşır.
10.Sen de derdine yan.
