Bir mülteci kampında; sabahın ilk ışıklarıyla beraber ekmek kuyruğuna girmiş rengarenk ve dillerini anlayamadığı insanların konuşmaları, bebeklerin ağlama sesleri ile birlikte;
Bir orkestrayı oluşturan enstrümanların; ahenkli bir nağme ortaya çıkarmayı başaramayıp, adeta rastgele notalarına basılmasıyla uğultuyu andıran estetikten,ritimden,senkronizeden uzak, gürültü misali bir ses dalgası olarak yükseliyor..
Bu gürültü fonu eşliğinde, öne doğru ilerlerken sıra; gelmiş geçmiş hatıra misali yaşantısı geçiyor aklından..rüya misali..
Ne idik ne olduk diyesi geliyor insanın..
Sahip olduklarının tamamının elinden alınarak üzerindeki bir kat elbiseyle sınır dışına itilişi geliyor mesela; istenmeyen evlat misali caminin avlusuna bırakılışı..sonrasında kucak açan,ihtiyacını karşılayan ama bir annenin şefkatini vermesinden uzak, yüzü soğuk,duygusuz bir yuvaya alınışı geliyor..
Sonra çok gerilere gidiyor birden;
Doğduğu topraklarda,köyünde çamurla oynayışı geliyor..oyuncağı olmadanda ne kadar mutlu olduğu..sonrasında biraz büyüyüp şehre okumaya gidişi geliyor..’ben okumayı bilmiyorum ki diyip’ okula gitmekten korktuğu geliyor kendisini gülümseterek..kurduğu hayaller geliyor bir bir.. ve hedeflerine ulaşmak için gayreti..
Başarılı bir okul döneminden sonra üniversiteyi kazanması..dahada zor olanı atanması geliyor..ve burda kocaman bir ah edeside..!
Öğretmenlik; severek, isteyerek ve pişmanlık duymayarak yaptığı mesleği geliyor aklına..bir yandan sıra ilerlerken öne doğru..
Ve gözünden damlalar düşerken..,aslında canını en acıtanın, kalbinin ritmini değiştireni geride bırakışı geliyor..ve tam burda uzun uzun kalıyor..çünkü bu düşüncenin zihnini terketmeye pek niyeti olmuyor..ve yaşlar süzülmeye devam ediyor,sessiz iç çekişlerle beraber..
Sevdiği,sahibi olduğunu sandığı her şeyi geride bırakarak gelmişliği..kaybedecek bişeyinin kalmadığı bir kıymetsiz canından başka..böyle kendini dahada değersiz hissettiren, insan onuruna dokunan bu ekmek kuyruğunda kendisine uzatılan ekmekle..tüm bu düşüncelerden sıyrılıp kendine geliyor..aslında kalmak istediği yerden..
Ve ahhh ediyor!..annesinin kendisine yüz çevirmesine..yuvasını terke zorlayışına..dur demeyişine..içinde bulunduğu mecburiyete, elindeki ekmeğine bakarak..!
Her şeye sıfırdan başlamak mı..?çok zorr..
Buna rağmen başlanır başlanmasınada..
Ya eksik gelmesini ne yapacak..!!
