Uzuuuunca zaman kaybettiğim bişeyi ararcasına, bazen kızgınlıkla söylenerek, bazen bulacağıma dair umutla daha fazla zaman kaybetmeden bian önce bulma telaşıyla, aslında onun hiç olmadığı ve dolayısıyla rastlamanında pek mümkün olmayacağı yerlerde sürekli aranıp durdum..
Sessiz sessiz kendi halimde geçtiğim her sokağa her caddeye adeta rastlarım düşüncesiyle bakarak.. ne garip!., ve rengi teni hiçde seni andırmayacak insanları bile sana benzeterek zaman zaman.. uzunca aramalardan sonra, bulamamanın acı ızdırabıyla çaresiz eli boş eve dönüşlerim ve kaldığım yerden kapanışlarım yine içime, sessizce kendi halimde, ilerlemiyor gibi yol alışlarım kendi dünyamda.. sonrasında..
Çok zaman kendimi soyutlayıp dış dünyadan, sesimin bile yankılanmadığı uçurumların kenarında dolaştım, her an düşme tehlikesine rağmen.. beni duyan anlayan kimsenin olmadığı..
Başka bir gün, başka bir duygu ele geçirir beni;
Israrla kaybettiğim bişeyin olmadığını, hep aklında kalbinde yaşattığın ve bunun karşılıklı olduğuna inandığın birinin hep aynı yerinde durduğunu ve olaya sadece birlikteliğin şekil değiştirmiş hali olarak bakmamı söyler.. bir zamanda öyle bakarım, ..tam onun istediği gibi! Ama bu da uzun sürmez, şekle takılan benim için.. ben bu şekilde düşünmek istemediğimi söylerim bir gayret, asi ve başkaldıran sessiz bir seda ile!.
Ve başka bir gün başka bir duygunun esiriyimdir!!
Takati kalmamış, her söyleneni inanmasada yapmak zorunda kalan..
Ve uzunca zaman böyle geçer seni aramakla, ..sonra sana ulaşamayıp içimdeki senle konuşmakla..ve oda kesmez beni.. sayıklamaya dönen sesim gittikçe kısılır.. belki kırgınlıkla, kızgınlıkla tekrar sessizliğime dönerim.. sese dönüşme hakkı tanımadığım düşüncelerime ve bir zaman gezinirler beynimde herhangi bir işe dalıncaya kadar..
Bakma böyle halden hale girişime, bunları kendi içimde sessizce, kimsenin ruhu duymadan yaşıyorum!!
Kimseye dokunmadan..kimseyi rahatsız etmeden,..
Ve yine sensizliğime dönüyorum, ve senden sonraki sessizliğime..!!
Ve maalesef kendi gerçekliğime..!
