Yazan: Çiğdem Turan Önelge
(Hakim, CBJ Yönetim Kurulu Üyesi)
“HSYK seçim sürecinde yargının AB standartlarının yakalanması adına yapılması gerekenlerin tartışılması yerine son dönemde ülkemizde yargı bağımsızlığının tartışıldığı bir noktaya gelinmiş olmasını büyük bir üzüntü ile izlemekteyim. Hakim, savcıların hiçbir güç odağının baskı, tehdit ve müdahalesine maruz kalmadan, kararlarını vicdani kanaatlerine göre özgürce verdiği hukuki bir zeminin oluşmasına katkı sağlamak için Kurul üyeliğine yeniden aday olmaya karar verdim.”(02.09.2014)
Teoman Gökçe, 2014 yılında HSYK üyeliğine aday olma amacını böyle açıklamıştı. Gökçe’nin o yıllarda yaşadığı endişe ve üzüntünün ne kadar haklı olduğunu bugünlerde çok daha iyi anlıyoruz. Ülkemizde yaşanan hukuksal ve toplumsal sorunların nedenleri ve çözümü hususuna samimiyetle eğilen herkesin ,ömrünü adaletin tesisi için çalışmakla geçiren bir hakimin bu sözlerine dikkat kesilmesi gerekir.
Bugün Türkiye, hukuka aykırı yargı kararlarıyla hayatları karartılan insanların çığlıklarıyla inlemekte. 2014 yılı sonrası açıklanan uluslararası raporlar Türkiye’de yargı bağımsızlığı, temel hak ve özgürlükler gibi birçok alanda yaşanan gerilemeyi gözler önüne sermektedir. Hakkında verilmiş bir mahkumiyet kararı yokken, henüz dava dahi açılmamışken Gökçe’yi cezaevine atmakla yetinmeyip , tüm haklarını kısıtlayan , 10 metrekarelik daracık hücreye koyan , hücre penceresini tellerle kapattıran, onu ‘tehlikeli tutuklu ‘listesine alan zihniyet onun ‘silahlı terör örgütüne üye olma’ suçunu işlemiş olduğuna inandığı için mi bunları yaptı?!
Bu kararları alanlar Gökçe’yi tanıyan, belki birlikte çalıştığı , aynı lojmanda oturduğu ya da odasının önünde onunla görüşebilmek için bekleyen meslektaşlarıydı. İsnat ettikleri suçun Gökçe nezdinde asla oluşmayacağını çok iyi biliyorlardı.
Peki bu zihniyete göre onu ‘tehlikeli’ yapan neydi? İnanması zor ama mütevazılığı, nezaketi, çalışkanlığı, yargı bağımsızlığı ve tarafsızlığından ödün vermemesi ve daha sayabileceğim birçok erdemli özellikleri… Kulağa tuhaf geliyor değil mi… Fakat en yalın haliyle hakikat bu… Gökçe kendisine yapılan işkence ve kötü muameleye karşı hukuk mücadelesi vermekten asla vazgeçmedi. Bu mücadeleyi yalnızca kendisi için vermedi, amacı hakkın tecelli etmesi, hukukun yeniden vücut bulmasıydı.
Bir hakimin kalbi durana kadar; taş duvarlı, demir kapılı, kör pencereli hücresinden vermiş olduğu mücadeleden ilham alarak, hukuksuzlukların son bulması adına gücümüz yettiğince sesimizi duyurmak düşüyor bize.
Hukuk insanı Teoman Gökçe’nin 2014 yılındaki endişelerinde ne kadar haklı olduğunu görüyoruz.
Bugün geldiğimiz noktada AB standartlarından bahsedebilmek, ona erişmeyi hedeflemek bir yana ;yasalara uygun olarak vicdani kanaatlerine göre karar vermesi gereken yargıçlarda en ufak bir vicdan kırıntısının emaresini dahi görmekten uzağız. Bir hakimin yargıyı ideal standartlarına ulaştırma hayali, hücrede ölüme mahkum edildi! Bu toplum aslında mahkum edilenin kendi geleceği olduğunu anlayabilecek miydi?
